İzmit Körfezi'nin kuzey yakasında konumlanan Hereke; tüm geçmişi boyunca dünyanın en ihtişamlı, en görkemli halılarını üreterek adını duyurmayı başarmış bir dokuma merkezidir.

Üretimini yaptığı halılarla Hereke, incelikli ve estetik sanatın doruğuna taşınmış ve orada Türk el sanatlarının en önemli temsili olmuştur.

Başlangıcından bu yana haklı övgülere sahip çıkmış Hereke sanatının temeli, Hereke Fabrika-i Hümayun-u'nu 1843'te kuran Sultan Abdülmecit tarafından atılmıştır. Dolmabahçe Sarayı'nın inşa edildiği günlerde kurulan fabrika, dönemin saraylarında kullanılacak halı, perde ve döşemelik ihtiyacını karşılamak üzere harekete geçirilmiştir. Dünyanın en ünlü saraylarını Türk Sanatıyla kaynaştırmayı amaçlayan Abdülmecit, giderek artan gereksinimden ötürü Dolmabahçe Sarayı'nın bahçesine de Hereke'den dokumacılar getirerek bir atölye kurdurmuştur. İki ayrı; fakat yüksek sanat zevkinde ve estetikte birleşen dokuma üssü, aynı yıl başlayan üretimle 140'tan fazla halıyı ve 115 seccadeyi 4400m² 'den fazla yüzölçümüne ulaştırmayı başarmıştır.

Geleneksel motif ve desenlerin yanıbaşında Acemlerin ve Mısır Memlükler'inin zarif, kavisli motiflerine de rastladığımız Hereke Halısı tüm Batı Avrupa'nın kısa zamanda hayranlığını kazanmış ve dönemin en görkemli sarayları Hereke halısıyla döşenmiştir. Türk El Sanatının Hereke noktasında atılan düğümünü benzersiz kılan şey işlenişindeki yoğun enerji ve zahmetin dışında, ortaklaşılan kültürel ve geleneksel sentezdir. Ve sonuçta ortaya çıkan : "Yepyeni bir halı"dır.

Yüzyılların biriktirdiği estetik zevk, 1878'de Fabrika-i Hümayun-un yanmasıyla kesintiye uğramış; bu durum 1882'de fabrika yeniden inşa edilinceye kadar sürmüştür.

19.yy. sonları ve 20.yy. başlarında Hereke'nin eşsiz ürünleri; devlet ileri gelenleri ve aynı şekilde önemli ziyaretçileri gibi yalnızca aristokrat çevreleri hedeflerken el dokumasının en güzel örnekleri İngiltere, Japonya, Rusya, Almanya gibi ülkelerin kraliyet ailelerine hediye ediliyordu. Artan şöhretiyle birlikte Hereke halılarına Avrupa'dan gelen talep de artıyordu. İmalatın kapasitesi yoğun talebi karşılamak üzere genişletildiğinde, İstanbul'un seçkin pazarlarında Hereke halıları en önemli yeri almaya başlamıştı. Benzersiz, eşsiz kalitesi ile Hereke; dönemin bu alanda verilen en büyük madalyalarını ve ödüllerini ülkesine kazandırmıştır. Bunlardan bazıları: Viyana(1892), Lyon (1894), Bursa (1907), Viyana (1908), Brüksel(1910 ve 1911), Bursa(1911), Torino(1911) ve İzmir (1921).